ကျောင်းပရောဂျက်

ကျွန်တော်တို့ဒေသက မြန်မာနိုင်ငံသား အများစုက အလုပ်လိုလို့ ဒီမှာလာနေကြတယ်။ မိသားစုအများစုတွင် မိဘများနှင့် သက်ကြီးရွယ်အိုကလေးများသည် အချိန်အကြာကြီး အလုပ်ကြိုးစားလုပ်ကိုင်ကြသည်။ သူတို့ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ကလေးများ အများစုသည် ထိုင်းတွင် ကျောင်းတက်ရန် ဝေးလွန်းသောကြောင့် နောက်ကျ၍ မတက်နိုင်ကြသော်လည်း တရားဝင် ဒီမှာ ရှိနေကြသည်။ အမေရိကန်ကျောင်းများတွင်ကဲ့သို့ ၎င်းတို့အတွက် ပရိုဂရမ်မရှိပါ။ သူတို့က အဝေးမှာ ကျန်ရစ်တယ်။ သွားနိုင်ရင် ကျောင်းက ကလေးတွေက ကောင်းကောင်း မဆက်ဆံဘူး။ ဒါကြောင့် တချို့ကလေးတွေဟာ သူတို့ရဲ့တစ်နေ့တာကို များများဆော့ကစားပြီး အတတ်နိုင်ဆုံး ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားကြပါတယ်။ သူတို့၏အနာဂတ်သည် သူတို့၏မိဘများကဲ့သို့ပင်၊ အလုပ်ကြိုးစားမှုနှင့် လစာနည်းသည်။ ဘုရားသခင်သည် ကျွန်ုပ်တို့အား ဒေသခံမြန်မာအသိုက်အဝန်းတစ်ခုနှင့် ချိတ်ဆက်နိုင်စေခဲ့ပြီး ကျွန်ုပ်တို့သည် ကျောင်းငယ်တစ်ခုကို စတင်ခဲ့ပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့အတွက်၊ ဤသည်မှာ ဧဝံဂေလိတရားကို ဝေမျှနိုင်စေရန် မြန်မာလူမျိုးများနှင့် ချစ်ခြင်းမေတ္တာပြရန် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့နှင့် ကျွန်ုပ်တို့တွင် ပုံမှန် ကျမ်းစာသင်ခန်းစာများ ရှိပြီး အင်္ဂလိပ်၊ သင်္ချာနှင့် မြန်မာဘာသာ ရေးနည်းတို့ကိုလည်း သင်ကြားပေးပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့တွင် အချိန်ပြည့်ဆရာတစ်ဦးရှိပြီး Chai ဟုခေါ်သော အချိန်ပိုင်းဆရာတစ်ဦးရှိသည်။ နေရာကန့်သတ်ချက်များအပြင် ဆရာများလိုအပ်မှုတို့ကြောင့် ယခုအချိန်တွင် ကျွန်ုပ်တို့၏အတန်းများကို ကန့်သတ်ထားသော်လည်း သခင်ပေးထားသည့်အတိုင်း တိုးချဲ့လိုပါသည်။ ကလေး အယောက် ၂၀ လောက်နဲ့ စပြီး အခု ၅၀ ကျော်နေပြီ။